Vasiyet Şiiri - Müyesser Doğan

Evvelden asılmıs boynumdan ipekten bir ilmek,
Kurumuş köpüren denizler,
Gectiğimiz yolllar yine kalabalık.
Ellerimize sürülmüş parmak izlerimiz
,Bul beni avuçların da.
Sar beni,
Bir otogar sarmaş dolaşlığıyla.
Ben ezelden âşınayım gözlerine,
Şimdi ,
Utanırım yalnızlığımdan,
Katran karası yalnızlığım.
Yorgun dallarım taşımaz,
Ne çiğ tanesi ne rüzgar.
Sen de varolmayan bir ben varsa ,
Gidişlerime aç gönül kapılarını,
Zira bazı gidişler bir başlangıç,
Zira bazı gidişler gelenlerin vasiyetidir.