Vasıl Olamadım Şiiri - İsmail Paşalı

Ömrümü adadım yoluna
Vasıl olamadım ben sana
Ne kadar müşfiktim
Yağmurlar yağarken
Göz yaşlarım belli olmasın diye
Gizliden gizliye
Girdim gönül bağına..
Ellerimde dikenlerle
Güller derdim senin yoluna...
Sokak lambaları yanmazken
Penceren karanlıklara gömülü
Sen rüyalar,düşlerdeyken
Bir başıma...
Çok yakardım
Dönmek için yoluna...
Aslında ben..
Senin hep çok yakınındaydım
Bazen tam arkanda...
Kim zaman arka masanda
Sana bakarak...
Birgünlük kelebek ömrüyle
Baş ucuna kanatlandım..
Uğruna;Uğur olsun diye
Avuçlar dolusu
Uğur böcekleri topladım..
Her sokağına girişimde
Bir bir pencerene
Uğur böcekleri kanatlandırdım...
Bindiğin indiğin
Her durağın başında
Sonunda ben vardım...
Yolculuğun benimle başladı
Kalbinde durduğun durakta
Bana mezar kazıldı...
Parmağına takılan yüzüğün
Kurdelası...
Boynuma geçen bir urgandı
Elini tutan eller..
Boynuma sarılan bir yılandı
Gözüne bakan gözler..
Kalbime çekilen yaylar
Atılan oklar gibi
Canımı canımı aldı...
Sana sitemlerim,kırgınlıklarım
İçimde toksitlenmiş
Çok yıkıntılarım,enkazlarım...
Sana hayal,belki yalandır
Ben analdımki
Sevmek iki hece
Bir cümle...
Bir gece...Bir gündüze
Sığmayacak kadar vefaya muhtaçtır..