Zenginim sanırsın hiç bitmeyecek varlığım
Kıymet bilmez ziyan edersin
Tüketirsin çarçabuk kenara iki kuruş ayırmadan
Muhtaç olacak kadar meteliksiz kalırsın
Fakirlik başladığında yoktan var etme çabasında
Ne bulsan saldırırsın
Ucundan yakaladığını yalan yanlış tartmadan
Kapılınca rüzgara pahasız değerini yok fiyata satarsın
Koymazsan ağırlığını ezip geçen çok olur
Önce ben demeyi öğrenmelisin
Buyur ettiğin koca yüreğinin bencil ellerde
Kadir kıymet bilmeyen insana yem olduğuna yanarsın
Hayat alır dener verir dener
Ebedi böyle fakir kalmaz sevgi dolu yüreğin
Iki ucu yaşatır her iniş çıkışta
Ortada bir yerde ayakta kalmanın önemini anlarsın
Kayıt Tarihi : 11.5.2009 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!