Vasat Şiiri - Vahap Özdemir

kusurlu gözükecek türden
zihnim kasvetli ağırlıkla dönüyorken
toz tanesi kadar belirsizliğini sikeyim
usanmak yüklü her kelimeden..
gözle görülmeli insan yaşarken
kıymet saklanmamalı toprağı görmeden
fakat acımak istemiyorum onlara
ama büyük hata
beklemek bunları homo sapiensten..

evimden alıp yuva yapana ne denirdi
ateşine kandım görünürde tek kül yoktu
aslında o kadar uzak değildim
ne bileyim! bilmiyorum
afilli sözler mi etmeliyim
dinim mi vicdanım mı?
karıştırmamalı ikisini hay sikeyim!
aynada küstürülmüş zavallı şairim.

tanrım,
ya beni yeniden yarat,
ya da et gerçeği icat
yoksa sikeyim geniz yakan insanların vasatlığını.