Varya Şiiri - Fatma Kalkan

Varya

Talan edilen bir ömür
Bu geç kalmışlık olmazdı
Zamana verilen en büyük ceza

Yazık olmzadı filiz vermiş sevdaya
Güneş bir başka doğsaydı varya

Bindiğin o tren benide alsaydı ya
Dikenli yollar acıtmazdı böyle
O mavi bulutları boyardık al renge
Veriridik ilk baharda sevdamızın avuçlarına

Ah terene yetişebilseydim eğer
Gözler sönermiydi ilk akşamdan
Kar düşermiydi saçlarımıza
Boynu bükük kalırmıydı
Öksüzleşirmiydi umut dolu yarınlar
Susarmıydı sevda türküsü çalan martılar

Ah son gecemin
Son aydınlığı...
Sevdamıza kanat takar
Gökkuşağında uyuturduk
Güneş yanlızca bizim için doğar
Gece ay bizim için uyanırdı
Mutluluğun resmini çizip çizip
Gömmezdik deryalara

Çorak topraklar gibi yakmazdı bedenimi
Ciğerimden süzülen dudaklarımdaki nem
Karmazdık acıları kül ile zahir
Deryalarda boğulmazdı hasret kokmazdı gecem

Sancılanmazdı ana
Anlardı zaman erken
Acılar emzirmezdi
Zaman tünelinden geçerken
Mutluluk tohumlarını ekerdik baş ucumuza
Dururmuydu makinist son durağa gelmeden