Varsıl Kadın Avcısı Şiiri - Sevgi Umut

Yıl 2015, Aralık ayının otuzu, gece yarısıydı ki telimi çaldırdın "çatıda indim otobüsten" dedin.
Ben de çatıya taksi göndermiştim seni alması için.
Taksi şoförü arayıp "burada kimse yok abla " deyince çok şaşırdım.
Sonra senin telefon numaranı verdim şoföre, seni aradığını,  bulunduğun yerin gelmen gereken çatı değil de başka bir şehrin çatısı olduğunu söylemişti.
"Buralara ilk defa geliyor, bilememiştir, gidip alın gelin " dediğimde;
"Oraya  gidersem üç katı ücret alırım " dedi.
Artık olacak olmuştu,  gece yarısı orada kalacak halin yoktu.
"Tamam gidip alıp gelin sorun değil " dedim.
Gece yarısında evime geldiğinde;
"Ohhh bee Cennete gelmesi ne zormuş" demiştin de epeyce gölüşmüştük birlikte.
Sonra da tüm geçmişini ağlayarak anlatmış, seni olduğun gibi kabul etmemi, elimden sımsıkı tutarak elini hiç birakmamamı söylemiştin.
Geçmişinde ne çok acılar yaşadığını öğrenince sana sımsıkı sarılmış, sen bırakmadığın sürece benim de bırakmayacağıma söz vermiştim.
Çok uzun yoldan gelmen, çok yorgun olmana rağmen sabahlara kadar oturmuş, birbirimizi dinleyerek anlamaya çalışmıştık.

Ertesi günü yılbaşı gecesi kutlamaları olacaktı. Birlikte belediye sosyal tesislerine giderek yılbaşı programını öğrenmiş, sadece dış kapının yanındaki masa kaldığı için de yerimizi rezerve ettirmiştik.

Canlı müzik eşliğinde çok güzel bir kutlama olmuştu. Hep elele ve gözgözeydik. Soğuk mezelerle birlikte içkilerimizi de içip de çakır keyif olunca, sarmaş dolaş dans etmenin keyfi bambaşkaydı. Sanki kırk yıldır vuslatı bekleyen aşıklar gibi hissediyorduk ikimiz de.
Kapıdan dışarıya sürekli girip çıkanlar oldukça üşüteceğim diye ödün kopuyor, ceketini çıkarıp omzuma örtüyordun, ben de sana kıyamadığım için kısa süre ısındıktan sonra hemen çıkarıp sana geri veriyordum. Birbirimizi korumakta yarışıyorduk adeta...

Bir gün sonra da yakın bir şehrin sinemasında Nadide Hayat filminin oynatılacağını duymuş,  bir arkadaşımın daha katılımıyla filim izlemeye gitmiştik.
Gittiğimize değen, tam bizim yaşlarımıza hitap eden bir filmdi. Filmi izledikten sonra da, Demet Akbağ'ın da dediği gibi " bu gemiden mutlu olarak ineceğim" diye söz vermiştim kendime.

O kadar mutlu olduğum halde içimde bir sıkıntı, bir güvensizlik vardı nedense. Sanki bir şeyler ters gidecek gibi hissediyordum. Hislerimde de yanılmadım.
Kimliğini görmek istedim ve evli olduğunu öğrendim. Sen ise bana gerçeği anlatmak yerine kimliğini değistirmediğini söyledin.
Ben de seni doğruca nüfus müdürlüğüne götürdüm ve acı gerçeği bu şekilde öğrenmiş oldum.
Orada bir başladım söylenmeye,  eve gelinceye kadar parçalayacaktım sanki seni. 'Valizini alıp hemen gidiyorsun" diyerek eve geldik. Daha kapıdan içeriye girmene bile izin vermeden valizini kapının dışına koyup,  filim izlemeye gittiğimiz günü bana vermiş olduğun yüz doları da fırlatarak kapıyı çarptım suratına.

Daha yurtdışında çalışırken aylarca yazışıp konuştuğum, dönüşünde de görüşüp tanıştığım, bitlikte yemek yediğim adam bana bunu nasıl yapardı. Tamam, birbirimizi iyice tanıyıncaya kadar nikah istemediğimi söylemiştim de, evli bir adamla asla ilişki kuramazdım.

Göndermesine gönderdim de gönlüme söz geçirmesi o kadar kolay değildi.
Feysten takip etmeye devam ediyordum. Daha gittiğin gece öyle bir şiir yazıp da altına da efkardan iki büklüm olmuş bir  adam fotoğrafı paylaşınca feysde, içim çok acıdı.

Daha önceleri Edebiyat Defterine eklemiş olduğun tüm şiir ve yazılarını okuyup da tüm  çektiklerini yazıya ve şiirlere döktüğünü görünce hıçkıra hıçkıra ağladım.

Dayanamadığım için bir hafta sonra telefonla arayıp, "bunu bana neden yaptın, neden evli olduğunu sakladın" diye sordum.

Tek savunman;  senin son şansın olduğum, söylersen daha kendini tanıma fırsatım olmadan kaybedeceğin, zaten boşanma davasını açıp da öyle geldiğindi.

Oysa, baştan gerçekleri söylemiş olsaydın seni daha çok sevip, daha çok güvenebilirdim. Sen daha ilk baştan güvenimi yok ettin. O güven ki tüm ilişkilerin temelidir. Temeli sağlam atılmayan ilişkiler en ufak sarsıntıda yerle bir olur.

Ben, yine de sana ikinci bir şans verdim ve geri geldin. Geldikten sonra da ikimiz karşılıklı olarak yere bağdaş kurduk, küçük parmaklarımızı birbirimize kilitledik, o  şekilde otururken sen ( LADES ) şiirini yazdın.

Daha sonra da (HER ŞİİR SANA) şiirini yazarak yine canlı müzik yapan bir mekanda önümde diz çökerek şiirini okudun.

Her şiirinde benim ismimi geçirdin, "benim ilham kaynağım sensin, seni tanıdıktan sonra şiirlerimin kalitesi arttı " diyordun sürekli.

Bana hiçbir iş yaptırmadın, etrafımda pervane gibi döndün.
Misafirlerime nasıl hizmet edip de kendini beğendireceğini bilemiyordun.

Artık etrafımızda ilişkimizi bilmeyen yoktu. Daha kısa zaman önce; yeğenine böbrek nakli yapılacaktı da yattığı hastahaneye gideceğin zaman;  "nasılsa babanın yaşadığı yerden geçeceğim, birlikte gidelim de O'nunla da tanışayım " diyerek ayaklarına kapandın.
Kızım biliyordu da oğluma yeni söylemiştim daha.

Meğerse sen, huzurlu bir yuva peşinde değil, her sözü ve davranışı yalanlarla dolu olan, yazdıklarını asla hayatına geçiremeyen, ahlâksız bir varsıl kadın avcısı imişsin.

Boşanıncaya kadar beni liman olarak kullanıp, kendi ihtiyacım olduğu halde şiirlerini ve yazılarını daha iyi yazasın diye sana aldığım telefonla, borçlarını kapatacak Azerbaycanlı varsıl kadın ayarlamışsın kendine.

Zamanında ektiğim güzel tohumların sayesinde gerçekleri öğrenememiş olsaydım eğer, hem beni, hem de diğer kadınları idare etmeye devam edecektin ki, hâlâ benimle ilişkini bitirmiyor,  memleketinden dönmemek için bahaneler uydurmaya devam ediyordun.

İşte bu kadar alçak bir adam olduğun halde, hâlâ bu sitede saygın bir şair olarak tanınıyorsun.

Ahdım var ki;  erkekler her haltı yesin, kadınlar da sineye çeksin devrini sona erdireceğim.

Senin ipliğini pazara çıkaracak, cümle aleme rezil edeceğim.

Bundan sonra kimsenin yüzüne bakamayacak, bir daha hiçbir kadını kandıramayacak, ülkeden kaçacak delik arayacaksın Kul Fifani Erdem Gümüş.