Yakıt ikmali için ihmal ediyordu Yol’u, otobüs. Uykusuz metal bir organizma gibi soluyordu durakta. Bazı yolcular bir sigara kadar daha ayrılıyordu yolcu olmaktan, bazılarıysa gergin... Ve beklemek, gergin bir eylemsizliktir zaten.
Şoför camı araladı, soğukla konuştu.
Radyoda kısılmış bir ülke sesi,
aynı ezgi başka yolları anlatıyordu.
Bir kadın çocuğunu susturuyor,
bir adam gazeteyi buruşturuyordu;
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta