Varmış Gibi İnsanlar! Şiiri - Hülya Sevinç

Hayatına girenler,
Hepsi bir şeyler bekler,
Bırakır derin izler,
Varmış gibi insanlar.

Ömür denilen yolda,
Onları var saysan da,
Hep yalnız yürürsün de,
Hiç yokturlar aslında.

Varlığı, yokluğu bir,
Yüzleri hep sahtedir,
Senle işi bitince,
Yolunu değiştirir.

Türlü maskeler takar,
Dürüstlere hor bakar,
Yalanda pek bir mahir,
Daldan dala konarlar.

Onları dost sanırsın,
Bunda da yanılırsın,
Uçurumda durursan,
Aşağı atılırsın.

Maskeleri düşünce,
Uyanırsın sessizce,
Gerçekleri anlarsın,
Zaman çoktan geçse de.

Pişmanlıklar yaşatır,
Keşkeler sıralatır,
Zor zamanda hiç yoktur,
Varmış gibi insanlar.