Sakın ağlama ardımdan çocuk,
Seninle ne anılar paylaştık,
Bendeki yılların hüznünü, yalnızlığını,
Bir kısa anda kavradın.
Karanlık limanlarımda bir başıma bırakmadın,
Kayalıklarımda deniz feneri oldun, parıldadın,
Seninle açıldık enginlere,
Seninle çıktık en yüksek tepelere
Gün oldu indik felsefenin derin kuyularına,
Sakın ağlama ardımdan çocuk,
Beni benden iyi tanırsın,
Güneşi yakalamaya çalıştım,
Bilemedim böyle yanacağımı,
Su söndürür sanmıştım,
Bir yudum su bulamadım,
Kadehlerde boğuldum.
Hep gül Okan'ım,
İnadına gül ardımdan,
Yürüyüp gittiğimde meçhule,
Yarım kalmış sevdalarıma selam söyle.
Ben ulaşamadım, ulaştım kavuşamadım,
Öyle sevdalar esti ki her yaşımda,
Doğru dürüst sevdamı yaşayamadım.
Vaz geçme asla çocuk,
Sen bulacaksın mutlaka,
Yeter ki bıkma usanma, ara,
Belki çok uzaklarda, belki de yanıbaşında.
Ama varmış be çocuk,
Varmış,
Meğer hayat beni atlatmış.
2006 - Göcek / Muğla
Esel ArslanKayıt Tarihi : 26.12.2006 17:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yeğenim Okan Becerik'e Bir gün bu deli yüreğim sustuğun da ardımdan konuşanlara çok sevdi, sevildi dersin. Sende bulduğunda ben görememiş olursam varmış dayı varmış diye bağır duyar ve gülümserim sana mavi bir bulut içinden çocuk.
