Varlık Nerde Hani İz Şiiri - Hasan Ulusoy

Sesleri kesin artık, düşsün yakamdan gurbet
Huzurdaki huzuru huzursuzluk almasın
Çivileri yutsun taş toprağın inadına
Görünürde pürüzlü hiç bir varlık kalmasın
Ruhumu örseleyen sana duyduğum hasret

Bülbül telaş içinde sabahta bekler gülü
Güller sabahı özler üstü akşam örtülü

Var mıyım şu yoklukta varlık nerde hani iz
Göğüs döven nefesler hayata işarettir
Hasret duyar her canlı ölümün hoş tadına
Anlamadın hayatın ölüm aşkı nedendir
Neden bu aşkı bilmez anlamaz olmuşuz biz

Derinleşen çizgiler habercidir o ana
Yollar yolu uğratır saklı duran mekâna

Çırpınmadan yürüyen kelebeğin kalbinde
Kırk desenli kanadın duruşuna yanarım
Bir küçük işaretle pes denecek o anı
Düşünmeden durmadan vuruşuna yanarım
Bir edepsiz varlığım kalbim yokluk içinde

Tesellisiz tecelliler yol başında yılandır
Kalk yatma tabutundan ölmüşlüğün yalandır

Bir paslı kilit tuttun varıp açıp girmedin
Yanmaz mısın hüsrana bak geride ne kaldı
Bir nefes huzur için yıktığın dünyaya bak
Şu çıktığın dünyada varlığın bir hamaldı
Hep dışarı baktı göz sen kendini görmedin

Hayata yolu düşse kalıp donacak ölüm
Nefsim inkar etse de bir gün gelir ölümüm