Fakirliktir, insanın belini büken,
Umutsuzluktur, insanı çöktüren,
Yaşama sevincini çalan acılar…
Artık hayallerden uzak,
Bir beklenti olmadan yaşamak,
Yaşlılık ve yalnızlık kokusuyla
Umutsuz yaşamak,
Ölümden de beter…
Dokunmak istediğine
Dokunamazsın, titrer ellerin.
Yemek yersin, tatlı seversin,
Ama şekerin vardır.
Onu bir daha görememe korkusu
Büsbütün umutsuz eder insanı.
Hani şair demişti ya:
“Beni bu güzel havalar öldürdü.”
Varlık içinde yokluk…
Ölümden beter eder.
Var iken yok olan hayaller öldürür,
Beklentilerimizin hiçbiri gerçekleşmedi.
Var olan kırıntıları da
Rüzgâr süpürdü.
Yaşam ile ölüm arasında
İnce bir perde var,
Her an Sırat’tan düşecekmişcesine
O korkular öldürdü bizi.
mesakin
10/07/2024
Kayıt Tarihi : 10.7.2024 00:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!