Varlık Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Varlığın atını bağladım, durdum.
Çeşmeden akan suyla doldurdum.
Bir tuhaf sarhoşlukla çılgınım.
Neyi çözdüm, mahkümum, bekler dururum.
Şimdiden sonrasıza bir köprü kursan,
burdan oraya bir yazık devran.
Garip zamanın öksüz kuluyum.
Biz bu çileyi çekeriz aman,
kah zevk alırız, kah kızılcık kan.
Neyi çözdüm, mahkümum, bekler dururum.

Vardığın gelecek utandırmasın,
kendinden memnunsan, sana kalsın.
Biterse devran nerde kışlarsın.
Bu kadar yeter fazla sorma,
açıklasan; çözdükçe dolanansın.

12/07/2009