Varlığıyla Şiiri - Nuran Karaca

gülerken ağlayanlar vardır;
dertlerini saklamayı becerdiklerini sanırlar...
oysa gözleri dalarken uzaklara; öyle açık verirler ki
görmemek imkansızdır içlerindeki eksikleri.
sevdiklerinden kaçmışlardır kimbilir
çünkü fedakarlıktır bunun adı
korkaklıkla adlandırılamaz değil mi!
sonra da başka biri gelir
yokluklarıyla üşüttükleri o yüreğin
çarpışına anlam katar...
işte;
yüzünü gördüğüm de,
gönlüm de güllerim açanım geldi
o hep yanımda olmalı
ben onunla iyiyim yakıp kavuranım,
onun kalbinden gidenler ağlasınlar
bilsinler ki,bir gün değer bilirler bilecektir onun değerini.
benim kalbimden gidenler anlasınlar;
görsünler henüz yıkılmamış olduğumu
kimsesiz köşelerde yol gözlemedimi...
bilsinler ki;
bir güneşin kalbimi ısığıyla aydınlattığını;
varlığıyla sevgi okyanusunda beni boğduğunu.

11:12 22.01.2016