Varlığını Güzelliğini Şiiri - Ömer Tombul

Söylerim söylerim dostlarım dinler
Senin varlığını güzelliğini
Kabul etti bunca insanlar cinler
Senin varlığını güzelliğini

Sen yarattın yeri göğü uzayı
Bunca yıldızları Güneş’i Ay’ı
Söyler mümin olan her emmi dayı
Senin varlığını güzelliğini

Bunca doğan insan sana yürüyor
Geçici olarak herkes çürüyor
Denizler ırmaklar düşündürüyor
Senin varlığını güzelliğini

Münafığın özü doludur pasla
Nicesinin günü geçiyor yasla
Mümin hatırından çıkarmaz asla
Senin varlığını güzelliğini

Bu toprakta nice kullar yatıyor
Güneş üstlerinden doğup batıyor
Her gördüğüm varlık hatırlatıyor
Senin varlığını güzelliğini

İslam geldi batıl sonuca erdi
Kâbe duvarını İbrahim ördü
Hazret-i Muhammet Mirac’ta gördü
Senin varlığını güzelliğini

Dedim doğan güneş pek andırıyor
Dedim ışıkları kim yandırıyor
Gece ile gündüz inandırıyor
Senin varlığını güzelliğini

Senin emrin ile toprak çatlıyor
Volkan yükseliyor dağlar patlıyor
Gökten inen yağmur tam ispatlıyor
Senin varlığını güzelliğini

Mahşer günü bende murada ersem
Günahım az olsa Cennet’e girsem
Cennet-i Ala’da gözümle görsem
Senin varlığını güzelliğini

Ömer Tombul senin bir âşık kulun
Her andığım anda kalbimde bulun
İzin ver anlatsın Ömer Tombul’un
Senin varlığını güzelliğini

HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL