Varlığında Kaybolduğum

VARLIĞINDA KAYBOLDUĞUM

Kaldırım taşları arasında yeşermeye
Çalışan yosunlar gibi bir yürekte,
Uçsuz bucaksız hayallere dalma
Cürretine meylettiren bir güç var sende
İstesemde Karşı koyamadığım
Ve biliyorumki
Bu sendeki davet değil, bendeki cesaret.

Hani güzel bir rüyadan uyanır, da insan
O rüyayı Unutur ya,
Ve hatırlamaya çalışır,
Oysa çok güzel olduğunu bildiği halde
Hiçbir karesini dahi hatırlamaz,
Ve koskoca bir günü hayıflanmakla
Geçirir, ya, işte öyle bir şeysin
Bendeki sen,

Bir çocuğun gülüşlerinde saklı,
Kocaman bir mutluluk coşturuyor
Şimdi taşınmaz bildiğim bu ben yükünü
Vız gelir diyorum dünya,
Her gördüğümde seni
Güneş gibi, ay gibi, çay gibi geliyorsun bana,
Ya biterse, ya yiterse, ya giderse korkuları
Taşımadan varolduğunu bilmek bile yetiyor

Bir umutsun sadece küçücük bir umut,
Ama var olan tüm umutsuzluğa
Göğüs gerebilen bir umut,
Hani yağmurdan sonra gelen toprak
Kokusu kadar güzel, ama ardından
Rahmetmi, yoksa zahmetmi gelir
Bilinmezliğinde bir umut,

Sonra, sonra yapraklar yine yeşerir sevinci
Yükseliyor gönül tepelerime
Taki ardından hazan geleceğini bile bile,
Ne yalan söyleyeyim herşeye rağmen
Güzel seni sevmek, her nerede
Olursan ol var olduğunu bilebilmek,

Bir köy evinin kiremitlerinden damlayan
Berrak yağmur damlaları gibi, tek, tek
Geçiyorsun aklımdan, her damlası ayrı güzel
Her damlası gülümseten, ve her damlasında
Biraz daha sırıl sıklam olduğum
İşte böyle güzelsin bende
Varlığında kaybolduğum...

FEVZİ EMİR YILMAZ...