Varlığın Perdesi Şiiri - Sinan Bayram

Bir sır fısıldar gece;
“Ben karanlık değilim,
Işığın gizlendiği yüzüm var.”
Ve ben anlarım:
Hiçlik, yokluk değil—
Varoluşun sessiz aynasıdır.

Sorular yükselir içimden,
Kökleri toprağın derinliğinde,
Dalları göğün sonsuzluğunda.
“Ben kimim?” derim,
“Sen kimsin?” derim,
Sonra bilirim:
Soran da, sorulan da aynı nefes.

Her adımımda dünya çözülür,
Taş, kuş, yıldız ve insan
Tek bir sözün yankısıdır:
“Ol.”
Ve o söz hâlâ sürmektedir
Her kalp atışında, her nefeste.

Ey ruh, sen yolcu değilsin,
Sen yolun ta kendisisin.
Gördüğün gök, içindedir,
Dinlediğin rüzgâr, senin sesindir.

Bir gün perde kalkar,
Ve anlarız:
Ne doğmak vardı,
Ne ölmek…
Sadece dönüşen bir dalga,
Sonsuz denizin koynunda.

Ve işte o an,
Ne ben kalırım, ne sen,
Ne zaman kalır, ne mekân;
Sadece tek bir gerçek:
Kendi kendini seyreden
O Mutlak Varlık.

Sinan Bayram