Varlığıma uzandı eller Şiiri - İsmail Amedi

VARLIĞIMA UZANDI ELLER

Varlığıma uzandı eller
Gözyaşımda çığlık
Gözümde seller
Sen olmayınca bu hayatta ey sevgili
Ey varlığımın mayası
Ey Muhammed Mustafa
Birbirini aratmıyor geceler
Korkunç bir çölün ortasında
Bir karışlık vahadayım
Yağıp dilime damağıma cennette olsa
Kelime olup dilimde barışmaz
Birbiriyle buluşmaz heceler

Yetim kalsa da çığlığım gözyaşım
Avuçlarına gözyaşlarımı gömdüğüm geceler
Sen olmasan ey sevgimin hacerül ebyedi
Bu gönül hangi beyti hacceder
Nazar gâhım dediğin bu gönüldeki
Varlığımın sebebi varlığına uzansa
Nurdan nasipsiz kapkara eller
Neylesin bu garip derbeder
Bu garip devirde söyle bana
Garip dediğin bu adam
Çaresizlik denizinde bir başına
Neyliye bildi ki neyler

Bir leyle bir seher veya duha
İsmail i bir şekilde turda
Musanın yakardığı vadide
Varlığın için kalkarsa eller
Ağacın altında oturup yakaran Meryem gibi
Hutun karnında zulumatı dağıtıp
Yunus Eyyub ve Lut misali
Ve İbrahim vari yakarsa diller
Senin için kalkan ellerin hürmetine
İçimizde olduğun için içimize uzanan
Kanlı kara vahşiyane ellere
inne beşte Rebbike leşedid (Rabbinin vuruşu şiddetli) ve kön emrinle
feryadu figanıma yetişir misin bilmem
Sahili selamete erdirirmisin
Erdir ki bu gönül
Berden we selama emrinle için xoş eder