Varlığıma dökül de gel Şiiri - Oktay Çekal

Varlığıma dökül de gel…

Saçlarına dokunan,
Bir rüzgâr olsam,
Narin yüreğinde,
Gizler misin beni?

Gül açan gözlerin,
Bakarken bana,
Omuzuma başını,
Koyar mısın, güzel?

Lal olan beden dilinle,
Konuşur musun?
Ümit çiçeklerini,
Derer misin yine?

Ağlayacak duygularım,
Toprağa bu gün,
Bak bulutlar sarmış,
Gökyüzü kızıl karanlık…

Tenimde yalnızlık kokuyor,
Bakışların sıkıca tutsun beni,
Uzakların görünmez karanlığında,
Ruhumda sen varken, hiç bırakma…

Canım seni ister,
Toprağın suyu istediği gibi
Irmaklarından akta,
Varlığıma dökül de gel…

Oktay ÇEKAL
12.07.2014-21.24