Varlığım Zamana Mahkum

VARLIĞIM ZAMANA MAHKÛM

Gönül telime dokunur zaman
Zaman alır benden beni
Ben beni ararım zamanda
An be an zaman olurum

Varlık ve yokluk gizlidir zamanda
Zamansa varlığa mahkûm
Ben zamansız bir yokluk
Yokluğum varlığa mahkûm

Gönül serencamındayken benliğim
Ben bana mahkûmmuşum meğer
Zamanla mekân kuşatmış benliğimi
Ben beni aradığımı sanırken bir ömür
Bir anlık zamanda buluverdim kendimi.

An, dakika, saat gün, ay, yıl, asır…
Cümle varlık ve yokluk mahkûm zamana
Bir var bir yokken bütün mahlûkat
Yokluğa mahkûmdur zaman da...

Her fani gibi varlık âleminde ben de
Pervane olup tamamlarken şavtımı
Yine bir zaman dilimine mahkûm
Hiçlik deryasında bulurum kendimi

Yokluktan varlığa göçerken zamanda
Sahralar, engin denizler, ovalardan aşarım.
Bulduğumu sandığım bir bilinmez anda
Ben de faniliğimin idrakine varırım.
Varlığım, yokluğa mahkûmdur zamanda.

Ben, beni ararken bütün bir ömür
Varlık girdabında tavafken dönüşlerim
Hiçlikte var olmak sevdasındayken
Yoklukta yok olmak kaygısındayım.

Umutlarımı korkularımla ararken
Varlık âleminde dolaşır hayallerim
Korkularıma unuturum yokluğumu
Ve gerçek varlıkta bulurum beni
Varlığım zamana mahkûm.

11.12.2019