Sandığın kadar kolay olmamalı hayat,
Sandığım kadar zor.
Beraber ortalanmalı terazi,
Bir kefesi ağır,
Yalnızlığım ağır basıyor.
Okuduğun kadar keyifli değil belki de,
Kan damlarken kalemden, bütün hikayeler boş kağıda yazılıyor.
Yüzlerce sayfaya bir hayat ya sığıyor ya sığmıyor.
Nasıl oluyor da bir şiire iki hayat birden karışıyor?
Yalnız başına bir yaşamın özeti romanken,
İki yürek bir hayatı sence kaça bölüyor?
Peki biz kaça böldük hayatı?
İki satır bile dolmuyor.
Şair bizi anlatamıyor.
Bizim yüreğimiz bırak romanı, bir şiire bile kahraman olamıyor.
Belki de aşkımız yüreğimizi doldurmuyor.
Ve biz boşluklara aşk mı diyoruz?
Yalnızlığın payını mı çalıyor aşk?
Kılıfta uyduramıyor minareye.
Biz, hayatımızın kat karışlığına aşk mı diyoruz?
Kayıt Tarihi : 9.5.2008 20:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!