O gece yoktu kimse bende olmamalıydım.
Çakılı kaldım tüm mesele meğerse bendim.
Kala kaldım, dört duvar birde ben kaldım.
Yora bildi beni sırtımda kurşuni yaralar.
Ters düz olmamam çabası boşunaymış.
Yine yeniden kaldı bana tüm ağırlıklar.
Alamadım onca ağırlık arasından nefes.
Karanlıklar arasında bolca oldu anlar.
Biliyorum inişlerin arkası da gizli çıkışlar.
Sonunda bir şeylerin, elbet ışık mutlaka var.
Kenan Gezici 30/08/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 30.8.2025 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!