Vardık Yok Oluncaya Şiiri - Ozan Efe

yayılıyor muydu şimdi
yastıklara
bir varmışlar bir yokmuşlar
keloğlan gel artık
bitir şu işi

dere tepe savrulup
gelse çimen kokulu yeller

gözlerinde saklı yemişi
serilmiş kirpikler gölgeli sulara
kuş ötüşleri içinde bahçe
her tonuyla yamanmış yeşil
maviye sürülmüş kolyesi

dağılmış her biri bir yere
yalnızlık duygusu içinde

yorgun kollarda yorgun beden
doğan çocuklar denize salınmış
umut dolu geleceğe bağlanmışlar bir bir
bir türlü bu/do/lamadığımız dünya
güldük eğlendik yaslandık

yaşlandık olduk hiç
vardık yok oluncaya

01:33 15.08.2009denizli