Mezopotamya’nın bağrından aldığım bir avuç toprak oldu çocukluğumdan geriye kalan.Senin ayak izlerini,Ceylan’ın yaralı yüreğini ve Cemile’nin soğuk bedenini saklıyor her bir zerresinde. Tarifsiz bir özlemle çekiyorum kokusunu her aklıma gelişinde. Ve çekişimde on üç kurşun yarası sızlıyor içimde..Sonra, diyorum kendi kendime sebepsiz değildi bu ayrılık elbet vardı bir bildiği yoksa bir hoşçakal demeden sessizce kapıyı çekip gitmezdi bu yürekten. Vardı elbet bir bildiği..
Harun Çalpan 2Kayıt Tarihi : 22.2.2022 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!