Var Yok Şiiri - Şaban Eroğlu

aynı şarkılarda dolaşıyoruz ben seni özlüyorum
aynı notalara basıyoruz arnavut kaldırımlarında
sen karşıya geçiyorsun bana bir şimşek çarpıyor
ben karşıdayım sen yoksun
buraya çok yağmur yağdı ben çok ıslandım
ama hiç ağlamadım çünkü sen varsın
sesini..
sesini çok özlüyorum üstelik sarhoşum
sesini özlemiş kadar sarhoşum
zor geliyor artık sen gelmiyorsun
sana gelecekken tutuyorum kendimi
şehre bir yağmur yağıyor
ışığı kapa ve bir sigara yak bu ikimizi de aydınlatır
burada iki kat karanlık oluyor geceler
toprak çöküyor güne hepimiz mezarlarımıza gömülüyoruz
bazı geceler nefes alamadığımı hissediyorum ben
sen bilmezsin çünkü beni tanımıyorsun
tanısan severdin hatta annem de seni severdi
annem beni mutlu eden şeyleri sever zaten
ama sen şimdi bunları bir kenara bırak
ben de bıraktım her şeyi ve tuttum seni sevdim
bir izmarit bıraktım seni sevdiğim yerlere
beraber bastığımız o arnavut kaldırımlarında elini tuttum
sen yoktun
sen yoktun ama ben sana şarkı söyledim
orada buluşalım seninle benim sana daha söyleyecek çok şeyim var
ben bu ara çok içiyorum beni ara lütfen
iki kat karanlık bir gecede sesini özlüyorum
sen de durma bir şey yap
beni bir şarkıda bul mesela açık olsun
hem bak şuan bir sigara yakıyorum
beni daha kolay bulursun..