Var Olurken Ölmüşüm Ben Şiiri - Şeyda Bo ...

Sen gittiğinde hayaline sarılırım,
Durduğun yerlerde anıların kalır.
Gözlerim hep orada dalar durur hayaline,
Belki bir gün gelirsin diye beklerim…

Eminönü’nde bir otobüs durağı,
Görenler otobüs yolu gözlerim zanneder.
Ben orada hayalinle oturur,
Yağmuru seyre dururum eski günlerdeki gibi.

Tam karşımda Galata Kulesi,
Kulenin sesi olsa da anlatsa,
O gün yağmurda seninle o durakta beklediğimizi,
Ezan vakti gelse de dua etsem seni saklasam diye.

Sen gittiğinde hatırın kalmalıydı,
Kırk yıla hatır bağlamadık mı?
Bir Türk kahvesine sözler fısıldamadık mı?
Seninle el ele tutmadan yola koyulmadık mı?

Umutlarımızı gözlerime bağlamadık mı,
Dürüstlüğün sözlerinde huzuru ermedik mi?
Gözlerindeki masum çocuk kalbime değdi,
Ama bunu sana susarak anlatmadım mı?

Gitme vakti geldiğinde seninle,
İlk kez ve son kez sarılmadık mı?
Biz seninle birkaç saatte dolu bir gün olmadık mı?
Biz seninle bir ömrün geleceğini terk etmedik mi?

Sevmezsin kahveyi, benim için ona bile razı gelmedin mi?
Şimdi bu acının ateşini içime atan sen değil miydin?
Geçmişin defteri, geleceğin kırılan kalemi değil mi?
Sen gittiğinde acıma sarılır, yine seni beklerim.

Gitme kalma, ama gelsende sana ben gelemem ki.
Yanlış zaman, doğru insanı büktü boynumuzu.
Düzdüğün defter geçmişin izleri değil,
Geleceğimizin celladıydı