Var olamamak gibi var olamadım tüm gün. Çıkmaz sokaklar gibiydi mesela gece saatleri, asla çıkamadığım.
Ve asla çıkamadığım sabah saatleri peşi sıra.
Şimdi çıksam sokağa bu sabaha karşı, tüm tekeller kapalı ve tüm zamanlar biraz daha yakın ölüme diğer çıkmaz sokaklar ve diğer tüm sorular gibi.
Var olamamak gibi var olamadım tüm gün. Ne sen ardına baktın, ne de tüm kapalı duvarları açık bıraktın tüm yansımalarında. Bir ufak çıkmaz sokak daha olmuştum, bir diğer çıkmaz sokağa açılamayan.
Var olamamak gibi bıraktın aslında. Baktığım ay bile git gide bitiyor bir duvarın ardında. Bir koyuluk daha, bir sokak daha oluyordun sen çıkmayan.
İki çıkmaz sokaktık şimdi var olamadığımız şehirlerin var olamadığımız gecelerinde..
Yalçın ÖzçelikKayıt Tarihi : 18.12.2016 20:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yalçın Özçelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/12/18/var-olamadigimiz-gecelerinde.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!