Var kaba kütük Şiiri - Veysel Şimşek

Ben bilirdim kütük ağaçtan çıkar,
İki ayaklı kütük strese sokar,
Kaba kalın insanlığa ters bakar,
Çoktur kaba kalın var kaba kütük.

Bir kütükte vardır nüfusta kayıt,
Kimlik bilgilerin şahsına ait,
Ölenedek kalır istemez şahit,
İnsanlarda kimlik gir cebe kütük.

Bizim kütüklerde çoktur marifet,
Kütük söz dinlemez gelde tarif et,
Ehli Kamil insanlığa arif et,
Anlamaz ki harcı sobadır kütük.

Gel gör iki ayaklı kütüğe bakın,
Size saldırmadan kafese sokun,
İnsanlara uzak, şeytana yakın,
Lanet kör şeytane dostum der kütük.

Sonuçta insandır insan bedeni,
Unutmuş dostluğu dağın odunu,
Söz tabiri ben koymadım adını,
Çoktur aramızda var kaba kütük.

Kaba olur toplum içi tavıra,
Söz temsili ite benzer, gavura,
Isınırsın saman yiyen sığıra,
Bu kadarda nankör kör kaba kütük.

Veysel der ki; Kütük dünyanın sonu
Kütükte insandır ilginç bir konu,
Beden mezar olur tanrı alır canı,
Yüce hakka sual ver kaba kütük.