Âdem secdesinden tutup hayatı,
Kulluk ipliğine aşkı dizen var!
Şeytan, isyanıyla ateş yaksa da;
Tövbe ile o isyanı bozan var!
Nûh’un gemisine ittibâ ile
Yunus, Yunus o deryâda yüzen var!
Azer tapsa n’olur, yaptığı puta;
İbrahim’e su taşıyan ‘kızan’ var!
İsmâil can sunuyorsa can içre,
Can kefesi, arşa değen mîzan var!
Vur ey Mûsâ; Asâ’yı vur rûhuma!
Damla, damla yüreğime sızan var!
Duy ki, Îsâ can vermedi çarmıhta!
İdris ile tabakâtta gezen var!
Muhammed’den topladığı Nûr ile
Âhir ömrü şafak, şafak süzen var!
Vahyin deryâsında kulaç atıp da
Cennetleri tefsîr, tefsîr yazan var!
Âhiret’i idrâk eden ârifler
Bilirler ki, müttakî var; azan var!
Osmanoğlu al dilini gıybetten;
Diller yakan bir ateş-i Sûzan var!
Kayıt Tarihi : 4.6.2009 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlamı derin ve çok güzel beyitlerdi, yüreğiniz deryâ misal çağlamış. Hayranlıkla okudum, gönülden kutluyorum.
Tam puan
TÜM YORUMLAR (1)