Var Şiiri - Osman Utkan

Duygular sinede mısralar yarım
Defalarca öldüren kelimeler var
Fanideki diller edemez yardım
Şiire uymayan kafiyeler var

İki büklüm virgül kalmış arada
Söz bitiren nokta şimdi nerde
Tekrirler redifler ermez murada
İnceden inceye kinayeler var

İnsanlar yan yana duruyor belki
Bedenler ordayken ruhlar değil ki
Asla birleşemeyen yollar ne peki?
Arada aşılmaz mesafeler var

Hasta dertlilere şifa dağıtır
Bezen de gencecik iken öğütür
Sabır ve sebatla nefsi eğitir
Kendine dermansız hastaneler var

İyi insanlara denilmiş deli
Dünya anlayana sırlarla dolu
Hakkı anlatmıyor varmıyor dili
Cüretkâr çok cahil allameler var

Birileri duruyor dünya dönerken
Birisi biniyor biri inerken
Ömür sermayesi bitecek erken
Yarıda kesilen hikâyeler var

Geri çevrilmeyen dua dilekler
Âmin diye cevap verir melekler
İçinde ummanı taşır yürekler
Kuytuda köşede hazineler var

Halkın içinde Hakk’a sevgili
Hesaptan kitaptan yana kaygılı
Aşkın ateşinde kalbi duygulu
Arada derede divaneler var

Uzaktan bakanın içi açılır
Yanına varılsa pislik saçılır
İğrenç kokusundan uzak kaçılır
Güllübahçe sanılan mezbeleler var

Sevgili uğruna canına kıyan
Yıldızlar misali göklerde kayan
İmkânsız aşkını ortaya koyan
Alevleri bilmez pervaneler var

Geçmişte nicesi saltanat sürdü
Benzeri olmayan şatafat gördü
Yıkıldı sultanlar yenildi ordu
İbretlerle dolu harabeler var

Çok kısadır hayat iki heceli
Yaşarken insanın kalmaz mecali
Vadesi gelenin sekmez eceli
Asra bedel olan saniyeler var