Var Şiiri - Ramazan Kılıç

Kul da yaşamayı nice bilmeyen,
Bir ömür bitirip bir gün gülmeyen,
Terk etmiş dünyayı ama ölmeyen,
Işığı sönmemiş meşale ler var.

Güneş olup güne gün gibi doğan,
Rahmet olup tene nur gibi yağan,
Bir gününe binler ömür sığdıran,
İnsan gibi insan yaşayanlar var.

Gündüzleri gece gecesi gündüz,
Çehresi sıfatı yüreği sündüz,
Yanı sağı solu çevresi dümdüz,
Bir ömür ağlayıp hıçkıranlar var.

İnsan değil kul kıymeti bilmeyen,
Doğru değil dilim dilim dilmeyen,
Niceler var ölmüş ama ölmeyen,
Ömrünü kuş gibi uçuranlar var.

Ah demeden ahı çıkmaz ahlının,
Hesabı çetindir bil günahlının
Hatırı sayılmaz şahın şahlının,
Göğsünü kibirle şişirenler var.

İnsanoğlu hamdır çiğdir pişmemiş,
Ne kadar yükselse yoktur düşmemiş,
Sırat köprüsünden olmaz geçmemiş,
Cehenneme odun devşirenler var.

Şöyle bir durakla dinle kendini,
Anımsa hatırla geçmiş bendini,
Hiç bir ilaç ilim ölüm yendi mi ?
Sonunu bilmeden şaşıranlar var...

15 09 2018