Var Şiiri - Veysel Koşar

Ne kadar uzaktadır bilmem
Ümit bitmedikçe, sabır tükenmez ya
Gelsin diye beklediğim var
Acep devirir mi masamı
Elim, kolumla dizdiğim var

Utanıp anlaşılmasın diye sevdalı yüreğim
Kıpır kıpır dökülen duam, dileğim
Tek mecal üzere duran emeğin
Üstüne perdeler çektiğim var

Sırlayıp kalbimi örtü niyetine
Cevher diye beleyip hiçliğimi
Yoku yok edip var olmak için
Havanda canımı ezdiğim var

Bir rayiha ki esir aldı serimi
Ümüğümü sıkıp, söndürüyor ferimi
Muhtacım gayri, şefi’ kıldım Kerimi
Nabzına, bağrımı çözdüğüm var

Evet, gelsin! Gelsin de yeri yurdu saysın
Salıp kendini boştan sona yaysın
Tüm varlık onu buyur etse de
Ben ki kendisine ziyalı bir ayine, ayım
Leyli geceyi, başım üste
Azizden nimet saydığım var.