Var. Şiiri - Yıldırım Doğmuş

VAR.
Ah dostlar öyle yorgunum ki
Şu yorganı alıp yatasım var
Hayattan çok sıkıldım artık
Başımı alıp ta kaçasım var

Ne çoluk çocuk umurum da
Ne de canım torun torba
Bensiz de yaparlar nasılsa
Kendi kendime kalasım var

Düşünmeden ona buna zam
Üstümde kalmasın hiç gam
Artık ağrımasın oram buram
Kırda tay gibi koşasım var

Yeterince sevgimi verdim
Her şeyden feragat ettim
Yeter artık ben tükendim
Bir dağ evinde kalasım var

İt gibi çalışır yaranamazsın
Ufacık taktir bile alamazsın
Değişir kendin bile olamazsın
Şu kimliği yırtasım var

Plan yapıp bütçe denkleştirmekten
Herkesi tertemiz giydirmekten
Bıktım artık yemek derdinden
Mutfak kapısına kilit vurasım var

Kimine anneanne kimine babaanne
Hastalık bile olmaz sana bahane
Senden başkasına da hayat şahane
Görünmezlik zırhına giresim var

Kafanın estiği yere gideceksin
Yeyip içip il il gezeceksin
Geride kalanı düşünmeyeceksin
Zaman da geriye gidesim var

Kendimize hiç zaman kalmadı
Halden anlayan da çıkmadı
Bitmemiş çilemiz de dolmadı
Feleğe bir tekme atasım var...
Feleğe ağzımı bozasım var...
02/10/2018/YILDIRIM DOĞMUŞ