Var Şiiri - Ferhat Altın

VAR
Yollara dökülmüş bedenim
Beklemekten yorulmuş bir yüreğim
Ve her gün ağlamaktan
Tükenmiş gözyaşlarım var
Sonbaharda düşen her yaprakta
Kaybolan düşlerim
Kışın yere vuran her yağmur damlasında
Yıkılan umutlarım var
İlkbaharda yeşeren kırlarda
Yaşayamadığım gençliğim
Ve yazın o bunaltan sıcağında da
Senin beni
Bu acımasız hayatın kollarına bırakıp
Elveda bile demeden gidişin var
Dört mevsimi böyle yaşıyorum
Elimde buzbağ
Ağzımda sabır kalmadı içimde diye
Defalarca
Söylediğim bir şarkıyla
Ve mezarının başında
Geri dön diyerek haykırışlarım var
Her gün gece yarısından sonra
Karanlık odamda
Kendimle hesaplaşmalarım
Seher vaktinde
Aklımda her şeyi bir kenara bırakıp
Çekip gitme düşüncesi
İkindi vaktinde de sarhoş bedenimle boğuşmalarım var
Ve her akşam
Geçen güne defalarca küfredip
Bu kadere lanet okumalarım var
Yalnızlığın kekremsi tadı dudaklarımda
Sensiz geçen bomboş günlerim var
Senin aşkını başkasında aramayan kalbim
Bu çelişkilerle,cevapsız sorularla yağmalanmış yüreğim
Sanki bir gün
Kapıyı açıp girecekmişsin gibi
Dönmeni bekleyen gözlerim var
Erken vedalara alışan
Artık asi olmayan
Kimsenin başaramayıpta senin uslandırdığın
Ve gelmeyişinle de usandırdığın
Bu mısraları yazan
Hayatın karşısında mağrur bir aşık var
Bu son satırlarımda da
Sana karşı olan hislerim
Hala acemi
Bir o kadar da çocuksu sevdamın
O tertemiz sözleri var
Seni çok seviyorum güzel kız
Ve bende
Bu yorgun bedenimi
Teslim edinceye kadar
Seni sevmeye devam edeceğim diyen
İçimde hiç bitmeyen
Bu Ferhat’ sı
Bir başka deyişle
İçimde her gün biraz daha büyüyen
Sana karşı
Bu destansı aşkım var…
Ferhat ALTIN