Van' Kar Yağıyor Benim Yüreğim Üşüyor

VANDA KAR YAĞIYOR,
BENİM YÜREĞİM ÜŞÜYOR

Ayaklarım üşüyor demiş,
Kara gözlü depremzade küçük kız!
Paltosunun kenarından tutup Cumhurbaşkanına:
Benim çorabın yok deyen,
Küçük kız!
Vanda ki yüzlerce çocuktan biri,
Acı var o güzel gözlerinde,
Çaresizlik, birazda kızgınlık belki,
Ama nefret yoktu….
Henüz öğrenememişti nefreti,
Keşke öğrenemese….
Şimdi Van Erçis’te kar yağıyor..
Depremin kıramadığı elleri, ayakları üşüyor,
Bir deprem çadırında umarsız,
Umutsuz,belirsiz geleceğini bekliyor.
Onların elleri, yüzleri, ayakları üşüyor,
Karadenizde sobamın tüm bedenimi ısıttığı,
Evim bahardan kalma,bayram sabahında,
Benim yüreğim üşüyor..
Binlerce insanımıza mezar olan Van,Erçis,
Hırslarımıza tutsak ettiğimiz umutlarımızı,
Nasıl bu kadar kolay tüketebiliyoruz,
Bizim gibi olmayan,bizim gibi düşünmeyen,
Böylesine karşı, böylesine düşman olabiliyoruz.
Yaşadığımız bu büyük afetten sonra anlamak,
Gerçekten anlamak mümkün mü?
Bu büyük acıdan sonra,
Fay kırıkları arasından,
Bir çiçek gibi fışkırsın isterdik barış.
Farklı olsa da gözlerimizin rengi,
Gözyaşlarımızın tadı aynı…
Van da kar yağarken, benim yüreğim üşüyor..
06.11.2011 Gülseren Akdaş