Van Gogh Şiiri - Akın Akça

a.

Bakışlarından Van Gogh’un
Fırlamış,bir temiz hasta
Sürgündeki ekspresyonizm.
Bu sanat akımı gelemezdi
Bugününe,hakkı V.G’un verile.
Bunun ama onun için
Neydi önemi,o bükerken
Ağaçları,gökyüzünü vesaire?
Eğrilmiş umutlar,
Kaldırımlar sulu sepken
Senin kulakların,Midas’ın
Yaylaları kapsayan kulakları
Kadar kocaman
Ve onunkilerden bir teki
Senin görünürlüğün
(Kesik kulaklı portre,
Sergilenen ona buna,Londra’da:
Yüklü bir enerji çıktı açığa.)
Hiddet salarken kestiğin.
O,ooo! ! Bak sen:
Nietzche, dönüşmüş;
Jonathan Swift’e;
Friedrich’den Swift
Uğursuzdur daha;
Van Gogh,‘Kahrolası! ...
Metamorfozda verdin
Ruhunu zır deliliğe,
(Ama bir uğursuz süreç,
Geçmişten yadigar.)
Ve kulağını hiçler-denizi uğruna..

b.

Yalan olarak adlandırdığımız
Şeyin aslında gerçeklik olduğunu
Bunun da başka bir gerçeklik
Hemcinsince ve/ ama
Bize perdelenmiş bulunduğunu;
Fakat bu iki gerçekliğin üst üste
Olmasıyla geçişli,
’Perdelenmiş gerçeklik’teki
‘Kalkarak sanal-olan’ın ortadan,
Anlatan,göz önüne gelişini
Riyasız bir gerçekliğin…senin
Resimlerindeki acayip dalgalanmalar:
‘Yıldızlı Gece’ ve ‘Selvili Yol’
İle ‘Akıl Hastanesindeki Ağaçlar’…

“Gerçeğin,‘aslında gerçek olan
(Yeryüzü) ’ın üzerine çöküyor oluşu”
Arka plandaki dalgalanmalar:
E,bir güven hissi almaksa,
Bu dalgalanmalardan almak kolay bunu:
Ki kayan bıçkı kızgın tereyağında;
O kutsal çimenlik,o büyük öngörü;
‘Gerçek kararsızlık’ta
‘Bir büyük sebat’ ‘Gün-görü’sü

‘Akıl Hastanesindeki Ağaçlar’
İçerisinde,
kıvrılan ağaçlar önünde
Ve bir sonbahar ortamı:
En alacalı bulacalı,fakat renk ‘bir tek’:
Van Gogh’un,
Görebiliyorum dolaştığını oralarda;
Kulağı bandajlı,
’Kesik Kulaklı Portre’ resmindeki gibi;
Üzerindeki,eski,yün bir palto,
İlk düğmesinden iliklenmiş.
Gözleri bayağı tutarsız,sağ gözü:
(Karşısına bakan) Hafifçe gülümsüyor gibi
(Kızgıncaydı eskiden.) Ve biraz alaycı
Ama şimdi acımaklı,ağlıyor sanki.
Benden uzaktaki,sağ göz kapağı öne düşmüş;
Kısılmış,umutsuzlukta; sol gözüyse büyümeden...
Deli gibi açılmış,kendini fırlatıyor sola doğru sanki;
Sanki kendinden sıyrılırken kendisine bakıyor,
Kendi portresini çizene bakıyor:
Van Gogh,Van Gogh’u resmediyor!

-
esinlendiğim yazı:

antoloji.com web adresindeki ‘Resim Sevinci’ adlı gruba yazdığım kendi yazımdan esinlenerek 'b' bölümünü yazdım ve daha sonra şiir oluştu