Vallahi De Billahi De...

Vallahi de billahi de bu hayat çekilmiyor!
Dost kim, düşman kim artık seçilmiyor.
Ömür miadım ariflerin meclisinde geçmiş olmasına rağmen,
Bu çarnaçar aciz kul ne yapacağını bilmiyor.

Vallahi de billahi de yaşamaya kalmadı hevesim.
Sararmış betim benzim, kesilmiş soluğum sesim.
Yaşamayı seven çok şen şakrak biri olmama rağmen,
Allah ile aldattı beni rolünü çok iyi yapan bir kesim.

Vallahi de billahi de insanlardan tiksinir oldum.
Muhabbet fedailiği yaparken beddua aşkıyla doldum.
Yüce yaratanın Sabur esmasına sarıldım dört elle,
Ya göründüğü gibi ya da olduğu gibi olanları fellik fellik arayanlardan oldum.

Vallahi de billahi de mektebin her türlüsünden tasdiknamemi aldım.
Sıla hayranı olmama rağmen kendimi yâd ellere saldım.
Sohbet etmeyi ve paylaşmayı çok sevdiğim halde,
Uzun kış gecelerinde kendi sıkıntılarımla seve seve baş başa kaldım.

Vallahi de billahi de sevmiyor sevemiyorum bundan böyle kimseyi.
Kırk yıllık dostlarım kendilerine ayırdılar en büyük hisseyi.
Bu çektiklerimi kime anlattıysam,
Günlüklerine yazdılar alelacele kesik uçlu kalemlerle bu manidar hadiseyi.

Vallahi de billahi de okuduğum hiçbir kitabın böyle değildi ana fikri.
Fakiri de zengini de canı gönülden yapmıyor artık Yüce Allah’a gereken zikri.
İsrafların her türlüsü almış başını doludizgin gidiyor,
Unutmuş benim ben diyen insanlar bile nimetleri ziyadeleştiren ihlâslı şükrü.
18/ Temmuz/ 2013