Valizsiz Gelen Yolcu Şiiri - Fatma Avcı 2

Biz zıt kutupların birbirini çekmesi gibiyiz. Sıcak ile soğuk, siyah ile beyaz, gece ile gündüz gibi tezatların yansıması. Hiç ortak yanımız yok. Buna rağmen ne sen bensiz, nede ben sensiz olabiliyoruz. Eksikliğimizi yada yaşayamadıklarımızı yaşıyoruz. Yaşamak istediğimiz diğer yarımızla.

Sen buz dağının görünmeyen bölümü, ben gün yüzündeki. Duyguların gizlendiği derinlikler. Sen hüzün kuşlarının çığlıklarıyla konuşurken. Ben turnaların, kurmaların sevdasını yaşarım. İşte yaşamak isteyip de yaşayamadıklarımız bizi birleştiren. Bu nedenledir ki, sen hırçınlığının dalgalarında sürüklenip, yorulduğunda sığındığın dingin limanım.

Akıntıya kapıldığım duygu denizinde avare avare gezinirken acımasız oltana sakin balık olarak takıldım. Çırpınışlarımla kurtulmaya çalıştığım anda, dokunuşunla acımasızlığın ile kapattığın sakinliğini ruhuma geçiriyordun farkında olmadan.

Bir balıkçı barınağında, kasadan masalar, kadeh olan çay bardakları, teneke içinde yanan ateş, plaktan yükselen müziğe eşlik eden alevlerin dansın odun çıtırtılarına karışıyordu. Hazırladığın bu mekânda, kurduğun çilingir sofrasının konuğu idim bu gece.

Gözlerinin hapsinde üzümün beyaz kızı eşliğinde hüzzam makamının büyüsündeyim. Bardağı dudağına her dokunuşunda benden de bir şeyler katıyordun.duygularımın esaretinden kurtulup, benliğimle mücadele ediyordum.

Ruhunun matem perdelerini kaldırmak için kaderime kendime çizdiğim yolda devam etmeye karar verdim. Mırıldandığın şarkının güftesini bedenime doladım. Hoyratça kullanılan sevgileri yok sayarak, ruhun bedenle raksını izliyorduk. Gecenin karanlığındaki dalgalarda.
Kimi zaman hızlı, kimi zaman aheste.

Yalnızlığına her kadeh kaldırdığında aslında yalnız değildin. Ruhundaki yüreğe ben eşlik ediyordum.

Ağaçların arasından sızan dolunayı seyrediyordun. Düşlerini seyreder gibi. Yoksa benim düşüşlerimi mi? Yanağında biriken damlalar özlemlerin için mi yoksa yitirdiklerin için miydi? İşte bunu çözemedim. Donuk derin bakışlarında gizlediğin duyguların gibi.

Saklar yüzünü dolunayda hüznün gölgesine sığınmıştın. Bakışların donmuş, yürek sarsıntılarını bastırmaya çalışıyor gibiydin. Yanağında biriken damlalarda yüreğini gördüm. Ne kadar da yara vardı. Sarmak yerine, her gün biraz daha kanatarak acıların en ağırını yaşıyordun. Zindana düşmüş âşıkların ıstırabını çekiyordun. Aşk ateşiyle yanan ruhun yüreğini dağlanmış yaralarla donatmıştı.

Sinende açan güllerin yaprakları olup, dikenlerine kendimi siper edebilirdim. Yaralarını daha fazla kanatmamak için.

Her sabah güne seninle başlayıp, akşama kadar seninle olurdum. Tekilliğinin yanında sana yoldaş olurdum. Gönlümü emrine verip, aynı ateşte yanarak küllerinle bütünleşmek isterdim. Karanlığın ölü zamanlarını seninle geçirir. Kaçırdığım seher vakitlerini doldururdum.

Mehtabın karşısına geçip, seninle birlikte olduğum anlarda bulut arkasında kalmasını söylerdim. Mahremiyetin gizemini bozmasın diye. Nefesini hissetmek için elindeki kadeh olmak isterdim. Damarlarında dolaşıp sen olabilmek için.

Yüreğime düşen sarmaşık tohumuydun. Yüreğimi, bedenimi, benliğimi sarıp beni yok edeceğini bilsem bile seni benliğimde büyütmeye devam ederdim.

Öfkende, hırçınlığında, kahkahanda, hüznünde, sende yaşadığımı görmeliyim. Kış gecelerinin derinliğinde de olsa yaşamın, günün kısalığında gülen yüzümü yansıtmalıyım. Bırak hüzünler geceleri doldursun. Yaralar geceleri kanasın. Sarmak için gecenin karasını süreyim ki gün ışığında açığa çıkmasın.

Seni görmeseydim, seni beklediğimi bilemeyecektim. Yaşamım eksik kalacaktı tamamlanmamış cümleler gibi.

Valizsiz gelen yolcu gibiydin. Ne kadar kalacağı ve ne zaman gideceği belli olmayan. Kendi gerçeğinden kaçarken benim dünyama dalmıştın. Hedefi belli olmayan, namluda bekleyen kurşun misali…

Aslında rüzgar aynı rüzgardı, ama yönünü belirleyecek yelkeni bulamamıştın…

16.12.2011
Fatma avcı