Vali ve Kötü Huylu Adam

Şehrin giriş yerinde huysuz bir adamın evi varmış,
Duvarların kenarına dikenli çalılar dikermiş.
Yoldan gelip geçenler ondan şikayetçiymiş,
Ama bu huysuz adam hiç aldırış etmezmiş.

Yoldan geçen hayvanlar insanlar takılırmış.
Ayağı vücutları kan içinde kalırmış.
Mahalleli toplanmış adamı uyarmışlar,
Adam hiç umursamamış başka yolu kullanın demiş.

Şikayetler başlamış valiye kadar gitmiş,
Vali çağırmış onu çalıları sök demiş.
Adam tamam diyerek valilikten ayrılmış,
Mahalleliye kızıp sonra sökerim demiş.

Şikayet çoğalınca belediye el atmış,
Dikenli çalıları söktürüp çöpe atmış,
Mualleli sevinmiş sorun çözüldü diye,
Huysuz sinirlenerek yeni planlar kurmuş.

Bu sefer de çivili tahtalar yola atmış,
Araba lastikleri delinerek patlarmış.
Konu komşu geçenler hep zarara uğramış,
Onların zararları onu mutlu edermiş..

Bir gün kendi çocuğu okula gider iken,
Attığı tahtalardan ayağına çivi batmış,
Meğer çivi paslıymış, âmâ umursamamış,
O gün akşam olmadan ölüm haberi gelmiş.

Kötü huy bedelini evladıyla ödemiş,
Yine komşular gelip başsağlığı dilemiş.
O adam utancından muhalle yi terk etmiş,
Kötü huyunu alıp çok uzaklara gitmiş...

Çocuklar siz siz olun komşuları üzmeyin,
Onların yollarına diken değil gül olun.
Sevgi saygı içinde muhallerde bir olun,
Komşu hakkı çok büyük aman dikkatli olun...