Vakur Bir Çığlık Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Mermilerle taranmış
Bombalarla yıkılmış
Acılara gizlenen
Şafakları çoktan unutan
Kırılan kirişlerden toz, duman evler var

Kan rengi topraklarda
Köyler barut kokuyor
Hüzün sinmiş gözlere
Dingin yüzlerde gülücükler tarumar
Dillerde sessiz, sükût, vakur bir çığlık var

Yüreklere zehir döken
Dört başlı bir karayılan çöreklenmiş
Bağrında kızıl kan akan mazlumlar ülkesine

Üzerlerine “ölü toprağı” serpilmişler
Arap, Acem, Türk devletleri
Sarmışlar koca Kürdistan’ı
Gayrı gaflet uykusundan uyanın
Üç beş kurşunla yıkmak istiyorlar
Ülkemizi
Kalleş, dönek, satılmış birer namert
El-âleme uşak olup halkınıza düşman olmayın

Özgürlüğe gönül verelim
Ay uç versin, geceler mehtaba burunsun
Kızıl şafaklar doğsun en karanlık yerlere
Toprağa bereket tüm yüreklere sevgi dolsun

Eğer seviyorsan insanları
Tüm acılara, dertlere diren
Yaşamı
Umudu
Soysuzlara, kahpelere, kurşunlara bırakma
Zulası akrep yuvası düşmanlara bel bağlama

Yaşamlaştırmak azmi
Koçyiğitlerin
Özgürlükte
Kılıç, kalkan kuşanmak
İnsanları katletmek ise çapulcuların işidir
Kutsal bir yük var, aydınlığa giden yolda
Özgürlük kavgası verenlerin omuzlarında
Dağlara götürdükleri Vanlı, Şırnaklı gençler Kürdistanlı

13.08.2013
İstanbul