Vaktinden Evvel Şiiri - Özlem Çay

çıt çıkmıyordu...
bu denli büyük gürültüyü
kimse duymamıştı...
çöken bir binanın enkazı bu!
yükü çok, gücü yok omuzların..
harabelerin tozu yaman olurmuş
soludum..soluklandım..
dağılmış tencerelerden
yere saçılan pirinç taneleri,
bereketin vakti dolmuş
filizi küsmüş..
sesini kısmış şehir
saçakların sözleri susmuş,
sessizliği denize sızarken
bakışlarım akışa el sallamakta..

fazla uzun durmadım..
bir arpa boyunun
yaşıma denk düşüşünden
az evvel kalktım;
eteklerinden sökülüp
ömrüme yamaladığım
elli ikisi okunmamış
kalbimin kıyısından..
ölmem gereken yer,
başka bir
yıldız doğumu olmalıydı..öz/__

nisan/on sekiz