Vaktinde Doğar Güneş...

seni yazdım
dün gece yüreğime
karanlık sokaklarda dolaşırken.

elim ayağım bağlıydı
seslenemedim
etrafım tel örgü içi kara toprak
bugünde sakladı güneş kendini
gecelerim yine karanlık
ve sessiz.

ay parçalanmış
yıldızlar gökyüzüne küskün
güneş çoktan doğmuş
bulutlar engel.

yüreğim de hep ayrılık acısı var
ağlamak istedim
ayrılığı anlatıyordu yazdığım kalem
kokunu duydum
hüzünlü gözyaşlarımın arasında
gece der gibiydi.

vakit geç oldu ayrılık tıreni geçmez
belki bir umut belki virane
dönmek beklemekse sevdadan yoksun yalnızlığa dilsiz
korku döker gözyaşım acı çekmekse sevmek
ruhumla bütünleşir vaktinde doğar güneş
kaderimde yaşamak varsa çaresizlik niye...
Hüseyin YANMAZ
24/01/2012