Vakti Vucuduna Şiiri - Seyfi Karaca

Ufak tefek seyler zanneder insan
Büyüdükce büyür kalabaligi cogalan hersey arasinda bir basina ev
Yanan cira büyür sonsuz bir karanligin icindeki evde
Cünkü hersey luzumundan cok yer kapladigi vakit birbirini tekrar eder
Birbirini tekrar eden seylerse deger azaltir kiymetini pula pirtiya
Eskiyen azalan herseyden ocagina ask düsüren kivilcim var ya kivilcim..
Yokluga dönmekten yorulmusken dün ve yarin
Yandigina vurulmus olmanin ölümsüz tedarikini hayatiyla bedele
Kendinden bile cok hülyadir ayale hayal
Kiz sen ne güzel gelinsin ki böyle sevmek sana dügün
Sevilmek sana sükran borcu
Ufak tefekleri desip daglayan ocak ve kül senin kalbin
Senin ellerin ilikerime kadar damaaar damar sokulup dokunan
Karsi konulmaz ögünü besleyip büyüttügün korda sen közde ask
Nasil güzelmisisin meger sihirli ve büyüleyici
Ben degil sakisi sarhosumdur sana kanip yandigim
Halde hasretin neyime ki
Vakti vucuduna dili ve deminden söylesin

Aralik / 20