Vakti gelince ölür Şiiri - Yunus Sezgin

Çiçek tohumlarını toprağa bırakır
Güneşle,suyla bütünleşir büyür
Uzun mücadeleden sonra kök salar
Çiçekler açar,mis gibi kokar

Kuş,karda kışta,soğukta sıcakta
Yağmurda çamurda,savaşarak yuva kurar
Yırtıcı canavarlardan korur yumurtalarını
Yavruları çıkarır
Kanat gerer onlara,varlıkta, yoklukta
Aç,sefil bir şekilde besler
Yuvadan uçurur özgürlüğe
Görevini tamamlar

İnsan zorlukla,dişi tırnağıyla,canla başla
Ana'dır bir parça kopar bedeninden
Çocuğunu dünyaya getirir
Yemez yedirir,içmez içirir
Binbir fedakarlıkla,yoklukla,acıyla,zulümle
Kan terleyerek,saçını süpürge yaparak
Büyütür,evlendirir yuvadan gönderir

Çiçeğin,şansı varsa
Tohumlarını bırakır toprağa,sonra ölür
Kuş kendini koruyabilirse büyür,ölür
İnsanda,çiçek gibi,kuş gibi
Genlerini ölümsüz kılsada
Gün gelir,vakit dolar oda ölür

Emek saygı ister