sessizliğin;
kimsesizliğime pusula şimdi
yokluğunda çözünen kirpik arası hüzünleri hibe ettim kendime
yabancı geldik birbirimize
ve tanıdık gittik uzaklara
yüreklerimizin kesişimi demek
sonsuzluktu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Düş büyütücüsü
unut...
bitkinliğin ilk demi değil bu
ve son değil yazılan bu yalnızlık
zamanın çarklarında eriyip yiten bir masaldı ayrılık
daha nicelerini okumak dileğiyle...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta