Vakt-i İkindi Şiiri - Fadullah Düzyol

Zaman duraksar...?
Gün bırakmıştır kendini serinliğe?
Vakit ikindi
Gafillik bir cemre gibi düşer yere
Temaşa haline bürünür her şey
Ve durgunluk adına bir perde sallanır
İkindiyle beraber yorgunluk üstümüze çullanır

Güneş elini eteğini çekerken gökten
Gece Zulmet elçilerini gönderir her yere
Kara bulutlar menzillenmiştir zaten
Gök mücerred olur safilikten
İkindi vakti maveradan inerde gönlüme
Gafillikten pes etmiş gözlerimi dikerim güneşe
Afal afal bakarken
dilimden düşen son nükte
güle güle...