Vakitlerden Bir Vakit

“Efendimize güllerle…”

SABAH
İncir kuşlarının selamıyla uyanır düşlerim
Her çiçeğin kokusu sendendir her kuşun sesi sen
Her yeni gün adınla başlar bilirim
Selam yollarım bir “mim” sarıp saçlarına güneşin
İncir kuşlarının kanadıyla sonsuz salatlar
Sonra bin bir çeşit yalancı mum yansa da içimde
İsminin izinde gün Üveysçe kavuşsa geceye…

ÖĞLEN
Dışlanınca ben Mecnun misali sevdiğim için yolunu
Ve kinle dolunca beşer olan zayıf yanım
“ha” şiddetiyle devrilince onurdan dağlarım
Hira’dan doğan güneşi özlerken öbür yanım
Gözlerin düşer aklıma merhamet saçan gözlerin
O an Taif bağlarında çaresiz bir asma kütüğü olurum
Merhamet yağmuru olur taştan kalbime “bilmiyorlar” deyişin

İKİNDİ
Suat’ın delişmen develeriyle kaylulede yürürüm
Kervanların sonsuz sükutunda asılı kalır düşlerim
Kaab’ın başında taşıdığı hırkaya dokunmak için
Aruz olur yüreğimden taşan şiirler dünya çölünde
“mim” toplarım yeniden kavuşmak için sevgine
Yine “mim” gibi kıvrılıp hasretinle bitap seccademde
Leyla uykusundayım şenlenir düşlerim seninle

AKŞAM
Seni bekleriz gün batınca kandil gecelerinde
Kirli ellerimiz “dal” olup dünya ister huzur-u ilahide
Oysa beş vakit Bilal’in sesi girmemiştir kulaklarımıza
Bir tel yetim saçı değmemiştir duadaki avuçlarımıza
Sen bir değil bin yıldız bırakmıştın sahabelerin izinde
Birine olsun yer açabilseydik süveyda gönlümüzde
Her yıldız senin bir parçanı yaşatırdı yeryüzünde

YATSI
Bir adem olduğumuzu unutup kibri kuşanınca
Komşumuz aç biilaç geceyi ve günü tamamlayınca
Ve acizler ve yetimler gözlerini bizden kaçırınca
Simsiyah dualarımız Rahman’a varmayınca
İsyandan nisyana yol alan benliğimiz secdeye varınca
Gözyaşlarımız gecenin karanlığını yıkayınca
Asra yemin edip gölgene sığınırız Emin adının hatırınca…