Vakit bu vakit Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Zor meslek azizim ihanet etmek,
Yediğin çanağa pisleyeceksin!
Haram bize hain besleyip, gütmek;
Kamçıyı indirip, çüş diyeceksin!

Kimi arkasını dağlara dayar,
Kimi suratını maskeler, boyar.
Sıkıp boğazını, verip son ayar;
Adını kütükten sildireceksin!

Bakma nesebine, sorma aslını,
Kim yaptı bellidir sahte kaydını.
Hedef merkezine koyup alnını,
Kökünü dibinden kazıyacaksın!

Ne mezhebi belli, ne dini vardır..
Bize kış olursa, ona bahardır.
Her nefes alışı mertliğe ardır,
Kendi soluğuna boğduracaksın!

Emir alıp toplanırlar tepeden,
Tuzak kurup saldırırlar cepheden.
Kuşatarak, bir tek fire vermeden;
Cehennem mermisi yağdıracaksın!

İnsaf mazlumadır, bırak kenara.
Aç kurtlar üşüşmüş ulu çınara!
Emredip çeşmeye, nazlı pınara;
Haine bir yudum vermeyeceksin!

Vakıa, bu işi alma hafife..
Kaya yastığındır, toprak kadife.
Herife yakışır, ancak herife;
Vatandan gayrı yar bilmeyeceksin!

Gözünden şimşekler çakarak yürü!
Her ine, kovuğa bakarak yürü!
Ha bir tane kalmış, ha üç beş sürü;
Kökü kazınmadan gülmeyeceksin!

Senin zafer takın kuruldu çoktan,
Cennet vaadleri müjdedir Haktan.
Müminin duası kavidir oktan;
Billahi hiç mahzun olmayacaksın!