Vakit Aşk Şiiri - Yorumlar

Öncelikle... Şiirlerini özlediğimi itiraf etmeliyim Nilgün Hanım.. Ve sonrada 'iki uzun, tam sayfa' yorumun yanına 'daha kısası' yakışır diye düşündüğümü de söylemeliyim...
Şiirin dili, şairenin özlemlerine aracılık ediyor... Bildiğim kadarıyla Nilgün Gökçeöz şiirlerinde duygular 'dörtnaladır...' Burada da 'özlemlerin, geç kalışların, yaşanmamışlıkların bitmesine duyulan özlem' dörtnala... Şaşırmadım bir anlamda...
Muhatabına seslenirken; 'harekete geçirmeyi', eylülle sözleşmeyi, denizle örtülerden sıyrılmayı, aynı yastıkta gecikmelerin yükünden kurtulmayı öğütlüyor... Türkü söyleme isteği, coşkulu oluşunun ipucunu baştan veriyor...
Her zamanki akıcılığında, dili 'yalın, anlaşılır ve sözcüklere hayat verir' tarzda, okunası, akılda kalası bir şiirdi... Kutlarım Nilgün Hanım...
Selamlar, saygılar sayfanızdan...

Çok değerli iki yorum. Şiirim şiir olduğunu hissediyor.

Sevgimle teşekkürler.

VAKİT AŞK da izleksel uğraştaki yerini alıyor.
Her şair bir biçimde içinde olduğu yaşamdan söz eder mi yazdıklarıyla ?
Bu basit sorunun yanıtını şiirde aramak gerekir. VAKİT AŞK’ta birinci kişinin ağzından açımlanıyor duygular.Şair’in kendisi sözcülük ediyor şiirinde.
Aşk’la özdeşleyim içinde yaşamakta olduğunu,onu sahiplenmenin ayrıcalıklı bir varsıllık olduğunu dize dize anlatıyor.

Şiirde lirizmin kışkırtıcılığını ya da tetikleyiciliğini aşk üstleniyor.Bu durum daha şiirin ilk dizesinden anlaşılıyor :

‘’ Canım türkü söylemek istiyor’’

Sıkı okur, bu dizeyle şiire giriş yapılmasının bir ilgi yaratmayı ereklediğini anlayabiliyor.
Duyuşların,düşünüşlerin ;yaşanmakta olanların ve yaşanacakların söyleşimi etrafında kurulan şiirde
Binbir Gece Masalları esintilerine ulaşıyorsunuz.

Okur beğenir ya da beğenmez ,onu bilemem ama şiirin, baştan sona dil bahçesine benzemesi için türlü duygu çiçeklerinin dikildiğini;bunların kimi zaman kurumaya yüz tuttuğunu kimi zaman da sürgün üstüne sürgün vermekte olduğunu söylemek olası.

Özellikle dilin kullanılışı sırasında ayrık ruhsal çözümlemelerin şiire yansıtılmasında karşıtlık yaratmaksızın süren bir bütünlüğün korunduğu dikkat çekiyor.
Anlam derinleştirmeleriyle uzayan bir zincir bu. Bu zincirin halkalarında neler yok ki!

Her yeni günde anımsanmak,kalp gibi tertemiz sayfalara geçmişin her karesini yazmak,aşk masallarını unutmamak,türküleri ertelemek,gizli bir mülteci gibi sevdayı arşınlamak,yalnızlığın yaşandığı gecelere düğüm atmak,baharları beklemek,koklanmak,içlere çekilmek,adanmış şiirleri eylüllere bırakmak,yaşamak için tutunmak,hazanları uyandırmadan umutları çoğaltmak,yeni düşlere birlikte hazırlanmak,aynı yastıkta günah çıkarılmasını arzulamak,gözlere sığınmak….

Şiirin geniş zamansal gezinti çerçevesindeki duygularla dolu olduğunu imlemeye yetiyor yukarıdaki örnekler.
Aşkın öznesi,eşit özne’yle buluşmak için can atıyor aslında.
Bu nedenle,sonsuzluğa davet var şiirde.Ses’in bir başka Ses’e karışması bu. Bir öz/öz ilişkisi daha doğrusu.

Şiirde yer yer dramatik dolantı da yok değil.Bu evrelerin anlatılışı sırasında yine de sevdaya bağlılığa sarılıyor Şair.
Çünkü şiirin aşk yönündeki ana damarla örgülenmiş olması bunu gerektiriyor.

Şiir dilini kullanmada hayranlık uyandıran Şair’in; duygularını seçme ve şiirine getirme özeni,bir hüzün ertesindeki duyguların yunup arındırılmış dizelere teslim etmesi,kıvrak olduğu ölçüde çekici sevisellikleri olanca gerçekliği içinde sunması her türlü övgüyü hak ediyor.

VAKİT AŞK süreğen aşkın romanında şimdilik son bölüm gibi görünmesine karşın ,yeni sayfaların ekleneceğini de çağrıştırıyor.
Okur olarak eksiksiz ve delişmen bir haz odağı içinde keyifle ilerlediğimi belirtmeliyim.
Şiirin okuru kimi kez gölgeden güneşe çıkardığı kimi kez de güneşten alıp gölgelerde dinlendireceği kesin.

Güneş’e varış da,gölgeye kaçış da aşk’ın anlatısına kulak vermeye değiyordu.


Kutluyorum Zeynep Nilgün’ü.