Vakit Aşk Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Canım türkü söylemek istiyor
Sırlı aynaların esmer lekelerinde
Köz düşen hayallerim
Özgür renkler dokumak istiyor gökkuşağına
Kalbim kadar tertemiz sayfalara
Dünden kalanları yazıp
Beni hatırlamanı istiyor ruhum
Ve sakın unutma diyor
Güneşe uzanan ellerime vuran
Yorgun kanatlı masalları.

Aslında ben hep sabaha ertelerim
Göğsüme saplanan türkülerimin bedelini
Gizli bir mülteci gibi arşınlarım
Çilesini dolduramadığım sevdamı
Şahdamarım kanar yüzüne
Sonsuzluğa meydan okurum içten içe
Uzar gider yalnızlığım
Kırk düğüm attığım gecede.

Diyorum ki
Her düşüne ortak et beni
Solgun bir fotoğrafın sıcak bakışlarına
Baharın doğacağı güne teslim et beni
Bak
Susmuş avuçlarıma aşk kokusu sinmiş
Kokla ve içine çek beni
Katıksız gecelerin körpe yanağında
Hep dağınıktır hep utangaçtır telaşlı şiirlerim
Bunun için cümlelerim hep ağrır
Zamana aşk sızdığında
Bunun için buruk bir hüzne eşlik ederim
Eylüle adanmış şiirlerle.

İstersen gözlerimi denizden say
Tenhasına karış çırılçıplak
Yaşamak için tutun bana
Ya da uyu yakamozlarımın kollarında
İnce bir sonbahar türküsüyle
Gizlice buluş
Bin şiire söz ol
Satır aralarına sevinçler çiz
Umutları anımsat hazana dokunmadan
Haydı şimdi uyan artık
Yeni bir düşe birlikte hazırlanalım
Aynı yastıkta günah çıkaralım
Haydi, beni denizden say
Bir martı misali
Mavi sürgünlerimde
Gözlerime gözlerinle dal.