Ben kelimelere basarken kelimeler eziyordu beni,
Zamanı durdurmak için şakağına hedef alıyordum meğer hedefte hep ben durmuşum
Bi ülke, çığlık yok ayyuka çıkan sadece rüzgarlardan daha güçlü olmak isteyen sükut
Geçiyordu geçmekte olan geçiyorduu, dalga dalga gözyaşı dökerek hüzün ülkesindeydim ben
Durduruyordu bir aydınlık böyle eskitilmiş de olsa bir kalbi yeniden
Yerden yere vuruyordu kendini ışık huzmesi ulaşmıştı denizin henüz bilmediği yerlere
Gelip çatmıştı işte ölümsüzünde yaşatmanın zamanı, sevmek, en yücesiyle sevgilerin
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta